Stary las

Mishelle

Stary las był miejscem, gdzie bardzo często przychodziła Mishelle. Czuła się tutaj bezpiecznie. Najczęściej przemierzała te tereny w postaci dużej wilczycy o szarej sierści. Tak, to był jej żywioł. Nie znała na razie żadnych wilkołaków tu mieszkających. Może nawet takowych nie było? "Kwestia czasu..." mruknęła do siebie. Może i tak. A może jednak racji nie miała? Czas pokaże. Położyła się pod rozłożystym dębem i zamruczała. Tak jak kot. Czy to nie dziwne? Dziwne jak całe jej życie. Od momentu jak bawiła się z wilkiem. W lesie. Wilk był agresywny. Ugryzł ją. Od tego czasu zaczęło być dziwnie. Jeszcze rodzice zaczęli ją dwa razy bardziej denerwować.
W internecie przeczytała wszystko o swoim stanie. Stała się elitą. Wybraną, naznaczoną. Tak o sobie mówiła. Stała się wilkołakiem. I uciekła, szukając szczęścia gdzie indziej.
Wilk położył się i wdychał to słodkie powietrze. Chłodny powiew wiatru nie niósł ze sobą żadnej woni.

Dunkeln

Czarny basior wsłuchiwał się w myśli. Sam się nie ujawniał. Wiedział, że siostra jest gdzieś w pobliżu. Szedł zapachem i słuchem. Gdy juz ją ujrzał schował się za krzakiem. Wiedział, że siostra jest rozkojarzona i nie wie, że Dun. tu przyszedł. Skoczył na nią.

Mishelle

Usłyszała zamierzenie skokui. Nie uniknęła go, ale nie wiedziała kto to. Wiedziała tyle- to wilkołak. Ale nie wiedziała jakie ma zamiary. Odwróciła się z zębami i nie patrząc na wilka, kierując się instynktem, wbiła mu kły w bok. Zacisnęła szczęki, lecz gdy tylko usłyszała myśli wilkołaka, zorientowała się, że to Duk. Wypluła go. - Fuj. Duk, mógłyś czasem się umyć.- warknęła.

Dunkeln

Pisnął. Był mocno raniony, krew ciekła, ale wiedział, że zaraz rana będzie zwykłą blizną. - Myłem się. Ostatnio!- warknął. Siostra nie bedzie mu docinać!

Mishelle

Uwielbiała się z nim kłócić. - Jasne. Śmierdzisz na kilometr! Chociaż... nie, wampiry mają gorszy odór. Ale jak na wilkołaka, jesteś śmierdzący.- rzuciła wyszczerzając kły.

Dunkeln

- Haha! Odwal się.- siostra go wkurzyła. Skoczył na nią boleśnie raniąc w kark. Puścił ją patrząc na nią złośliwie.

Mishelle

Warknęła i przyparła brata do ziemi. Kłapnęła zębami. - To, ze jesteś chłopakiem, nie znaczy, że jesteś silniejszy! Jestem starsza o godzinę!- warknęła kąsając go tuż koło krtani.

Dunkeln

- Eh, dobra, przestań.- powiedział zrezygnowany. Znów dał ze soba wygrać. - Znasz tu kogoś?- zapytał od niechcenia.

Mishelle

Odstąpiła go wlizując krew. Tak, znów triumfuje. Położyła się znów pod drzewem i położyła łeb na przednich łapach. - Owszem. Alice, wampira. A Ty?- nadal warczała. Braciak grał jej na nerwach.

Dunkeln

- Jestem tutaj nowy wiec narazie nikogo dobrze nie poznałem.- gniewnie spojrzał na siostrę.