Mały Dworek rodziny Margott.

Noemi

- Jesteś w stanie dojśc do domu - zapytała. Byłą wstanie zanieśc go tam na rękach byleby tylko nic go nie bolało. Przyglądąła się jego ranom. Nie wyglądało to ciekawie. .

Blake

-Nie jest chyba ze mną ąz tak źle.-powiedział próbując się zaśmiać. Wstał podpierając się o drzewo. -Napewno nic Ci nie jest.?-spytał przyglądając jej się badawczo. Chwycił ją za zimną dłoń po czym uśmiechnał się teraz mimowonie i przyłożył ją do piekących ran to samo uczynił z drugą przyciągając ją tym samym do siebie. Odetchnał z niekrytą ulga.

Noemi

- Jednak się na coś przydały - powiedziała mając na myśli swe zimne dłonie. Uśmiechneła sie szeroko. - Idziemy do domu ? - zapytała. No chyba spacer mieli już za sobą. Poza tym chciała już sie w nim znaleźc z niewiadomych powodów. Zawsze wolała biegac po lesie niż siedziec w domu.

Blake

-Zawsze będa przydatne-powiedział odsuwając się od drzewa.gdy stwierdziłzę da radę dojśc do domu chwycił ją za dłoń i ruszył przed siebie.-Idziemy.-powiedział i tak też zrobił. Tak miał ochotę wejśco do domu i odpocząc. Musiał coś zjeść. Włąśnie jesć. Spojrzał badawczo na dziewczynę-Najadłaś się.?s-pytał ciepło nie zwalniajać dośc szybkiego tempa.

Noemi

- W połowie - przyznała. - Niedźwiedzie nie są aż tak pożywne - dodała spoglądając na niego. Nie rozumiała jak wampiry żywiły się tym cały czas. Krew zwierząt była niedobra. Nawet bardzo niedobra.

Blake

Przystanął i przyjrzał jej się badawczo.-Jadłaś niedźwiedzia.?-spytał nieco osłupiały. -Spróbowałaś zwierzat.?-powtórzył to samo pytanie ubierajac je nieco inaczej w słowa. Na jego twarzy zagościł błogi uśmiech. Wiedział,ze było to z jej strony nie małe poświęcenie.

Noemi

- Tak - odpowiedziała. - Dlatego jestem cała z krwi. O wiele trudniej jest z nim niż z człowiekiem - dodała./ Spojrzała na niego. Widziała, że cieszył się z tego. Tylko, że ona na pewno nie przeżuci się na zwierzęta. Woli ludzi i nic tego nie zmieni.

Blake

-Nie będę Cię do niczego zmuszał-powiedział ruszając dalej. -Jeżeli mi obiecasz,że będziesz jadła tylko złych ludzi, możesz wychodzić kiedy tylko chcesz, Chcę móc Ci ufać. Ograniczenie Ciebie wcale nie jest mi na rękę.Co zresztą widziałaś dzisiaj.-dodał ciszej wchodzac na polanę przed domem.

Noemi

- Obiecuje - powiedziała. Kiedy ujrzała dom uśmeichnełą się mimowolnie. Kiedy juz się w nim znaleźli poszła do salonu i usiadła na kanapie.

Blake

-Co z resztę dnia.?-spytał siadając obok z zapasem jedzenia. Wilki były wiecznie nanienajedzone a te młode to juz zupełnie.Siedząc tak doszedłdo mniosku ,że jest swgo rodzaju kajdanami dla Noemi. On musiał sypiać, musiał bronić ludzi, musiał być dziki i wszystkie inne a ona zawsze pewnie była w ruchu, nie sypiała no i teraz musiała byc blisko siersciucha i jeszcze zachowywac sie tak zeby ich nie zdradzić No iten głupi dom który penwie też ją ograniczał. Blake wzdychał tak w duchu zastanawiając się poraz pierwszy nad sensem zniewolenia wampirzycy. Zupełni wszedł jej w niewparadę z tym swoim durnym wpojeniem.

Noemi

Przylgnęła do niego. - Możemy tutaj posiedzieć - powiedziała. - Czy ty musisz tyle jeść ? - zapytała po chwili przyglądając mu się. Cały czas widziała go z jedzeniem w rękach.

Blake

-Teraz tak.-odpowiedział odkładając kanapkę hna bok i obejmnując ją ramieniem. -Prze pewien czas będę jadł nienaturalnie dużo,w końcu przecież rosnę, poza tym kochanie jestem wilkiem-zaśmiał się przenoszać całą swoją uwage na dziewczynę.

Noemi

Głowę oparła o jego tors. Spojrzała przed siebie. - Kocham cię - powiedziała. Byłą tych słów pewna. Cały dzień o tym rozmyślała. Kochała go i to bardzo. Można powiedzieć, że ponad życie.

Blake

Spojrzał na nią zaskoczony.Nawet po tym wszystkim.?Dużo nie myslać podniłą ją nad siebie i gdy już się wygodnie ułożył położył ją delikatnie na sobie po czym opłótł ramionami. -Ja Ciebie też. W obu postaciach-powiedział po czym, zaczął ją całować z pasją i namiętnością.

Noemi

Odwzajemniała pocałunki. Pierwszy raz czuła coś do kogoś. No może nie pierwszy, ale ze wzajemnością pierwszy. Pierwszy raz ktoś ją kochał. Patrzała mu w oczy. Ręcę zarzuciła na jego kark.