Duże jezioro.

Noemi

- Wiesz, że nikt nie może wiedziec kim jesteś - powiedziała. - Nikt nie może wiedziec, że istnieje inna rasa niż ludzie - dodała.

Blake

Widział,że coś mówiła , bo czytał jedynie z ruchu jej warg gdyż na nich skupiona była cała jego uwaga. Stracił nad sobą kontrolę. Tak mózg Blake'a się wyłączył niestety w mało odpowiednim momęcie. Zbliżył się do niej niespodziewanie zupełnie zamroczony i pocałował ją znowu.

Noemi

Odsunęła się od niego i zawarczała. - Mówiłam ci cos - syknęła. Wampir i wilkołak ? Tego przez całe swoje życie jeszcze nie widziała.

A.

Blake

Nic sobie z tego nie robił. Nie docierało do niego, a on sam o tym nawet nie wiedział. Zerwał się z miejsca i w mgnieniu oka znalazł się przy niej przypierając ją do drzewa. Był niesamowicie silny i szybki, tak ,że nie dało się go przewidzieć. Ponownie przybliżył do jej swe usta. Wpojenie było niepojęte.

Noemi

Skupiła się i zaczęła używać swojej mocy. Na początku nie zadawała mu dużego bólu. Byle by się odczepił. Była w stanie doprowadzic do tego, że leżałby na ziemi, ale dała sobie spokój.

Blake

Czuł jak jego ciało się napręża, czuł też ból przed którym starał się chronić.Zaczął warczeć i odsunał się od jej twarzy. Przez chwilę błądził myślami po czym odszukałw sobie resztki człowieczeństwa.-To nie moja wina-wydukał krzywiąc sie z bólu.Kiedy wracał do ludzkiego bytu ból stawał się niedozniesienia.

Noemi

Spojrzała na niego i przestała zadawac mu ból. Głupia była, że z takiego powodu pokazała mu swoje zdolności. Nie powinna.

Blake

Zaczerpnał świeżego powietrza i na nowo pokrył się falą gorąca. Nie zdołał już wydusić z siebie słowa. Próbował się od niej oderwać, ale wilcza natura nie dawała za wygraną. Zawarczał bardziej na sioebie niż na nią po czym naparł na wampirzycę czując jak wgniata ją w drzewo. Ponownie pocałował ją przeciągle dając sobie spokój z walka która toczyła się wewnątrz niego i zmuszając ją do odwzajemnienia pocałunku.

Noemi

Złapała go za kurtkę i podniosła do góry. Była silna, fakt. - nigdy więcej - syknęła puszczając go.

Blake

Jak go puściła tak siedział. Warczał tylko głośniej raz na nią raz an samego siebie. W końcu ponownie opadł z sił. Przemienianie się w ilkołaka był trudne i wyczerpujące. Jakby nie można było raz a dobrze. Gdy warkot ustawał znikały i dreszcze a oddech powoli stawał się słabszy. Sam Blake miał na dziś dośc wrażeń.

Noemi

Spojrzała na niego. Sam się prosił - pomyślała. Kucnęła przy nim i wpatrywała się w niego.

Blake

-Noemi cokolwiek mi zrobiłaś wytłumacz mi-wydusił z siebie. Czemu to własnie przy niej zaczęły ujawinać się te wszystkie dziwne rzeczy.?Czemu hmn.?-Ja wcześniej taki nie byłem -powiedział już zupełnie męskim dorosłym głosem.

Noemi

- To nie moja wina - mruknęła. - Nie lepiej, że stało się to przy mnie niż przy jakimś człowieku ? - zapytała.

Blake

-Ale dlaczego się stało.?-spytał.-Noemi , w mojej rodzinie nigdy się to nie zdarzało. Nigdy , wszyscy byli norlani-powiedział patrzac na swoje cieło z obrzydzeniem. Więc to nie gorączka, nie choroba,lecz przpadłośc z której nie da się wyleczyć.

Noemi

- Nie wiem czemu - powiedziała. - Może ty mi powiedz czemu jestem tym kim jestem i żyje już ponad 1000lat - powiedziała.